Sessizliğin en soğuk olduğu anda 
Gecenin bir yarısındsyım 
Korkmak ve boşvermişlik arasında
Çok da elzem olmayan duygular cirit atıyor
Sanılanın aksine ağır ağır sancıyor
Taşa dönmeye yüz tutmuş kalbim
Kan değil de sevgisizlik akıyor içinden
Karanlık ve bir o kadar bana yakışırcasına 
Gözlerim seni ararken takılıyor koluma
Bozuk saatimin doğru gösterdiği zamandayım
Yüreğimin acıdığı zaman durmuş
Kaderin bana olan cilvesi gibi 
Yarım kalmış o gün ki 24 saat 
Saatler yarım kalmış, bitmemiş, tükenmemiş
Ve soğuk sular dökülmüş üzerimden
Bir bardak vermeye yeltenmemiş hayat 
Susuz bırakmış şu çöl sıcağında dilhun bedenimi
Ve kelimelerimle oynamış, yazmak yasak gibi
Mürekkebimi devirmiş, kanımdan başka kaldı mı çare? 
Bugün de seni yazıyorum kalbime sapladığım kalemimle…
 
                                                                                                                                                                                                            
Bir yanıt yazın