Ben serin sularda yüzüyorum,
üşüyerek, ama korkmayarak,
tenime dolan sessizlikle dost olmuşum,
karanlıkta bile parlayan yosunlara sarılarak.
Sense kıyılarda koşuyorsun,
ayaklarının altından köpükler kaçıyor,
gülüşlerin havada uçuşuyor,
hiçbir yere kök salmadan, hiçbir şeye dokunmadan.
Ben derinlerin şarkısını duydum,
gözlerimi kapayıp, kalbimle dinledim,
acı, umut, yalnızlık ve sevinç…
hepsi, suyun altında aynı anda nefes aldı benimle.
Sense rüzgarı yakalıyorsun,
hafifliğinle, hızınla,
ve belki beni göremiyorsun bile
çünkü serin sular görünmez kıyıdan.
Ama olsun.
Ben buradayım.
Üşüyerek, titreyerek,
ve yine de kendim olmaktan vazgeçmeyerek.
Çünkü serin suların çocuğuyum ben,
kırılgan ama gerçek,
sessiz ama sonsuz,
gözyaşlarını inciye dönüştüren.
Bir yanıt yazın