Muamma.

Ne de güzel, hiçbir şey duymuyorum, İstediğimi ver hayat, artık umursamıyorum, Hayat artık daha net, korkularımla yüzleşebiliyorum, Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben, + Hayat benim ama sendeliyorum, Bazen güzellik algımı kaybediyorum, İşte o zaman kendime dönüp bakıyorum, Tek tek eksiklerimi fark ediyorum, + Hayat uzun ama çok kısa,…

Sardığında ruhumu büyük şehrin karkas yapısı, Zaman oldukça hızlı geçer, Kendimi her motive etmeye çalıştığımda hayat, Hayat alır götürür beni benden… + Kim yaşar bu divane şanssızlığı, Vermesin tanrı daha bu yalnızlığı, Varsa elde bir damla kansızlığım,  Al koca tanrı, al benden 

Dal uzanır âmıyane yâr, Asmânı kaplar har buluttan kar, Hayat yaşar evrim etrafa bakar, Halîl beni çıkarmaz derinden…

Doludizgin kaçıyorken korkularımdan, düşümde…Betondan sağır duvarlar vardı göğe uzanan,Bir bir yıkıldı üstüme, altında kaldım.Merhametsiz duvarlar vardı, bir o kadar acımasız..Gökle bir olmuş,yağıyor sanki yağmur gibi üstümeBuruşuk bir yüz gibi bakıyordu sema yüzüme..İçin için ağlamaklı olsa da neye yarar…Bunak bir yaşlı gibi kemiriyorken zihnimi,Ağaçların durmaksızın zikri benim neyime?Doludizgin kaçıyorken korkularımdan, düşümde..Saatlerin…

I’m the one only saying, Which hurt and made me telling, makes me changed all for sure, Life made tears being yelling…